YEŞİLE ÖZLEM                                                                                                                                                                                                                                             

Ana rahminden dünyaya gözlerimi açtım.

Beşikte gördüm seni, kucağını bana açtın.

Senin kıymetini anlamayanın aklına şaştım,

Seni anlayıp kaderini bilmek ne güzel orman…

 

Gerçek sırrına mazhar olup eremedim,

Tarihte sensiz yaşayanı göremedim.

Sana hakkıyla hizmeti gönülden veremedim,

Seni anlayıp korumak ne güzel orman.

 

Senin misafir olmadığın ev yoktur,

Gölgende sefa eyleyip oturan çoktur.

Bir derdin olsa derman arayan yoktur

Seni anlayıp derdine deva olmak ne güzel orman.

 

Mevla’nın insanlara en büyük armağanısın,

Dokunmayın ona tüm canlı varlıklar barınsın.

Kuşların yuvasında dal dal yuvasın,

Seni anlayıp varlığını yaşatmak ne güzel orman.

 

Şahin olup da keşke tepende süzülse.

İnan ki haksız yere keseni görürsem,

Açık gider gözlerim mahkemesiz ölürsem,

Seni anlayıp müdafaa etmek ne güzel orman.

 

Köklerinde saf suların tebessümle süzülür,

Ab-ı hayat veren yelinden teneffüs almayan üzülür.

Seni göremediğim gün, gönül hüzündür.

Seni anlayıp hayatını tatmak ne güzel orman.

 

Kışın beyazlara boyanıp uzunca uykudasın,

Bilirim ki güneşin şefkatiyle tomurcuklanırsın.

Filizlerin yavaş yavaş boy atar bahar nazındasın

Seni anlayıp yeşertmek ne güzel orman.

 

Söyleyin ulu çınara uzun ömrün sırrı ne ola.

Yılları mazide kalmış istikbali ne ola.

Bu ihtişamlı varlığından insanoğlu ibret ala

Seni anlayıp sırrına ermek ne güzel orman

 

Dilin olsa da anlatsan şu arzı bana,

Bütün mahlukat minnettar her an sana,

Bizim muradımız koruyup sevmekten yana,

Seni anlayıp korumak ne güzel orman.

 

Bu kadarcık söz tedbirli kişiye yeter.

Bırakma tedbiri elden zira heba olur gider,

Kadir olan Mevla’m kaderi ne ise öyle eder,

Seni kaderine terk değil korumak ne güzel orman.

                                                     Ferhan AKAY